دکتر علی شریعتی: حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود اما افسوس که به جای افکارش زخم های تنش را نشانمان دادند وبزرگترین درد اورا بی آبی معرفی کردند رقص گل ناله بلبل همه تکرار زندگانی است انچه تکرار ندارد جوانی است با یاد رفیق است که دنیا زیباست با عشق رفیق است که دنیایم بر پاست فرداکه از دنیا رفتم روزی این رفیق است که گوید خاک رفیقم اینجاست یکی میپرسد اندوه تو از چیست؟ سبب ساز سکوت مبهمت چیست؟ برایش صادقانه مینویسم برای آنکه باید باشدو نیست 
کاش می شد که کسی می امد
این دل خسته ما را می برد
چشم ما را می شست
راز لبخند به لب می اموخت
کاش می شد دل دیوار پر از پنجره بود
و قفس ها همه خالی بودند
اسمان ابی بود
ونسیم روی ارامش اندیشه ما می رقصید
کاش می شد که غم ودلتنگی
...... راه این خانه ما گم می کرد
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت